Zasilacz do itx

Dostarczać energię do komputera ITX można na dwa sposoby, poprzez zasilacz zewnętrzny i wewnętrzny. Zasilanie zewnętrzne nadaje się wtedy gdy chcemy zbudować komputer bezgłośny (z chłodzeniem pasywnym). Zasilanie zewnętrzne nie posiada żadnych wiatraków więc dzięki tego typu zasilaniu nasze uszy zostaną uchronione od uciążliwego szumu powietrza wylatującego z komputera. Na zasilanie zewnętrzne składa się zasilacz jak na rysunku obok. Jest to czarna kostka do którego dochodzi kabel z sieci energetycznej a drugi koniec kabla dochodzi do komputera. Niestety do płyty głównej nie podłączymy takiego zasilacza, potrzebne jest jeszcze jedno urządzenie zwane power supply. Power Supply jest schowane w obudowie komputera. Zasilacz dostarcza do tego elementu napięcie z gniazdka a następnie jest przetwarzane i dostarczane do poszczególnych złącz komputera.

Zasilanie zewnętrzne ma taką zaletę że sama obudowa komputera jest zdecydowanie mniejsza niż byśmy zdecydowali się na zasilacz wewnętrzny. Następną cechą zasilania zewnętrznego jest brak wytwarzanego hałasu przez zasilacz. Wadą natomiast jest dodatkowe urządzenie które leży obok komputera.

Po zaznajomieniu się z zasilaniem zewnętrznym czas na zasilanie wewnętrzne. Zasilanie to polega na umieszczeniu zasilacza wewnątrz obudowy komputera, identycznie jak w przypadku zwykłego standardowego komputera. Do zasilania wewnętrznego doskonale nadają się zasilacze ze starych komputerów ATX. Ich rozmiary pozwalają na zamontowanie w środku obudowy komputera.

Wadą takiego rozwiązania jest to że tego typu zasilacze posiadają wiatrak który chłodzi elementy zasilacza, wiatrak ten wydaje szum podczas pracy który niekoniecznie każdy musi akceptować. Następną wadą jest to że dziś już ciężko dostać zasilacze o mocy 200 Wat i mniej (tyle energii z dużą nawiązką mogą zużyć komputery ITX). Teraz są produkowane zasilacze powyżej 500 Wat a te stare, o mniejszej mocy, wychodzą z obiegu. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie aby do komputera włożyć zasilacz 500 Wat, tylko czy to ma sens w przypadku gdy komputer zużywa niecałe 100 Wat…

Historia ITX

ITX jest to standard który wprowadziła i zaczęła promować firma VIA od 2001r. Jako że standard się przyjął głównie z powodu popytu na urządzenia energooszczędne, zminiaturyzowane i tanie – z czasem także inne firmy włączyły się w promocję komputerów na bazie ITX.

Na początku promocji standardu ITX VIA zaprezentowała płytę główną o rozmiarach 21 na 19 centymetrów która, krótko mówiąc, niewiele się różniła od standardowych płyt głównych produkowanych już w 1999r. To spowodowało że mało kto zwrócił uwagę na próbę promocji nowych urządzeń. Dopiero gdy VIA zaprezentowała płytę o rozmiarach 17cm na 17cm wzbudziło to dość spore zainteresowanie. Od tego kroku można powiedzieć że zaczął się wyścig „szybciej, wyżej, dalej” w tej dziedzinie informatyki.

Z czasem nowa płyta z takimi charakterystycznymi cechami jak wysoka energooszczędność, małe rozmiary czy brak chłodzenia aktywnego na rzecz pasywnego (brak wiatraków) mająca duże możliwości w zastosowaniu prac biurowych czy multimedialnych odbiła się dużym zainteresowaniem zarówno producentów jak i konsumentów.

Biorąc pod uwagę że standard ITX odnosił sukcesy z miesiąca na miesiąc nie było zaskoczeniem powstanie jeszcze mniejszych odmian standardu ITX. I tak podstawowa jednostka mini ITX o rozmiarach 17 na 17 centymetrów, mniejszy odpowiednik nano ITX otrzymał rozmiary 12 na 12 centymetrów. W roku 2007 VIA zaprezentowała jeszcze mniejszy format płyty głównej pico ITX o wymiarach 10 na 7,2 centymetra. W tym samym roku VIA zaprezentowała najmniejszą płytę główną na platformy mobilne – mobile ITX.

Na samych płytach głównych się nie skończyło bowiem VIA także zaczęła prezentować jedne z najmniejszych procesorów na świecie takie jak C7-M 1 GHz (75 na 45 milimetrów)